jyuiwva

Juukla

jeeyqmnafv

aaa4

uchwyty, ostrza i spiczaste czubki w sposob ostentacyjny przypominaly bron. Opanowalo mnie uczucie instynktownej potrzeby samoobrony, ale nie wnikajac glebiej w sens tego odczucia poszedlem w strone spichrza. Teraz jestem czlowiekiem obcym wobec wszystkich rzeczy i zjawisk, jakie moga pojawic sie w tej dolinie.

Zarowno w niecce stanowiacej srodek doliny, jak i,,na prowincji" roslo duzo mitsumata dobrej jakosci. W dawnych czasach pociete mitsumata poddawano dzialaniu pary, zdejmowano kore, suszono, wiazano, zbierano w jednym miejscu i przechowywano w specjalnym magazynie, nalezacym do naszej rodziny. Potem znow rozwiazywano, moczono w wodzie i "obdzieraczka" zdejmowano czarna kore, potem znow suszono, otrzymujac w ten sposob bialy polprodukt zwany "shirokawamaru". Sortowanie, prasowanie i wiazanie w prostokatne paczki tego surowca sluzacego do wyrobu papieru, a nastepnie przekazywanie do Biura Drukarni Rzadowej bylo od dlugich lat zajeciem rodziny Nedokoro. Obdzieranie czarnej kory bylo waznym dodatkowym zajeciem chlopcow w niecce. I na przyklad wozek, z ktorym poszedlem po cialo zmarlego brata S., sluzyl do rozwozenia do domow "czarnej kory" i zbierania "bialej kory". Tym rodzinom, ktore podejmowaly sie tej pracy, przydzielano narzedzia zwane "obdzieraczkami", ktore na zamowienie robili kowale w dolinie. Na uchwytach wyrzniete byly dlutem znaki takie jak "hikaru", "hiroshi', "tsubame", "shin", czy "ran", bedace nazwami rozpoznawczymi poszczegolnych domow. Liczba narzedzi do obdzierania kory byla scisle ustalona w celu ochrony interesow rodzin, od pokolen zajmujacych sie dodatkowo ta praca, a przynajmniej do pewnego czasu po wojnie posiadanie takiego narzedzia z wyrytym symbolem rodziny oznaczalo w spolecznosci doliny przynaleznosc do pewnej warstwy spolecznej. Pamietam chlopa, ktoremu odebrano narzedzie z wyrytym symbolem domu z powodu zlych zbiorow "bialej kory", kleczacego w sieni przed moja matka. Matka tuz przed smiercia przekazala spoldzielni wszystkie prawa dotyczace przygotowania mitsumata dla Biura Drukarni Rzadowej. Chlopcy wyniesli spod podlogi domu te narzedzia, ktore lezaly tam od czasu ich zarekwirowania. Wiekszosc mogla znalezc wsrod nich narzedzia ze znakami wlasnych ojcow. Teraz nie mozna sobie wyobrazic innego zastosowania tych przedmiotow, podobnych do hakow strazackich, jak tylko w charakterze broni, maja wiec chlopcy po jednej sztuce broni z wyrytymi znakami rodowymi ich przodkow. Takashi rozdzielil chlopcom po jednym takim haku, czyniac z tego dowod osobisty czlonka druzyny futbolowej; kiedy beda wyrzucac ze swej nowej spolecznosci czarna owce, moga chyba posluzyc sie tym samym sposobem, jaki stosowal dawniej pradziadek czy ojciec, rekwirujac narzedzie. Ale oni sa obcy i ich praca nie ma zwiazku ze mna. Nawet gdyby znalazlo sie takie narzedzie ze znakiem mitsu, nie przyjalbym go.

Wygladajac przez waskie okno spichrza dostrzegam las pograzony w ciemnosci, a wysoko nad nim widac cos zupelnie |odmiennego, jakby bladobrzoskwiniowa sciane zorzy wieczornej i otaczajace ja rownie blade, szaroniebieskie odlegle niebo - wydalo sie jasniejsze od nieba wrozacego snieg, ktore widzialem w ciagu dnia. Jednak oznaki nadchodzacego sniegu byly w powietrzu bardzo wyrazne. Hoshio naprawia zepsuta od dawna latarke wiszaca pod okapem, aby oswietlic miejsce przed domem, gdzie pracuja chlopcy. Rozbrzmiewal jeszcze stuk uderzajacego o zelazo mlota, gdy las nagle poszarzal. Masyw lasu, nadal w kolorze wyblaklej ciemnej zieleni, zaczal sie poruszac drobnymi drgnieniami. W gornych partiach zaczyna padac snieg i stopniowo przybliza sie ku dolinie. Odczuwam glebokie przygnebienie, ktore trudno by do czegokolwiek porownac. Teraz, kiedy czuje sie wyzwolony od spraw zewnetrznych, zdaje sobie sprawe, ze moje przygnebienie bylo czyms czysto osobistym. Gdyby mialo sie nadal poglebiac, to nie mozna miec watpliwosci, jaka operacje rozpoczna moje palce, gdy o swicie znow usiade w jamie trzymajac w objeciach cuchnacego, goracego psa. Znow ogarnia mnie wspomnienie owego drzenia i bolu, ktorych nie moglem pokonac tamtego ranka, nawet po powrocie do sypialni. Nowe zycie, chata pod strzecha - nie czekaly na mnie w tej dolinie. Znowu jestem samotny i opuszczony, bez odrobiny nadziei, przezywam czas przygnebienia wyraznie glebszego niz przed powrotem brata do kraju. Znam caly sens tego przezycia.

7. Powiedziec prawde